ΚΑΘΕ ΣΥΜΒΑΝ ΚΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Τι να πει και τι να νοιώσει κάποιος βλέποντας τις εικόνες των πυρκαγιών τις τελευταίες μέρες ή πέρσι από το Μάτι ή πρόπερσι από τις πλημμύρες στην Αττική ή…. 

Που σταματάει όλο αυτό; Που ξεκινάει η κρατική αυθάδεια και ο λαϊκισμός και που η επιχειρηματολογία για την κλιματική αλλαγή; Τι έρχεται; 

Το μοναδικό και μη αποφευκταίο είναι το μέγεθος αυτών που μας κυβερνούν. Κατώτεροι των περιστάσεων, ως συνήθως, με μοναδικό στόχο την διατήρηση της αρτιότητας της εικόνας τους. 

Όλες οι μελέτες πρόληψης έχουν μείνει στα συρτάρια και εξακολουθούμε να «ποντάρουμε» στην καταστολή. Άλλωστε το τέρας της γραφειοκρατίας καθιστά ευκολότερη την καταστολή με 17 εμπλεκόμενους φορείς αντί για 45 που εμπλέκει η πρόληψη. Τα αυξανόμενα κονδύλια στη καταστολή τα τελευταία χρόνια δεν οδήγησαν σε αντίστοιχη μείωση καμένων εδαφών αφού μέχρι το 2007 έχουν παραδοθεί στις φλόγες περισσότερα από 2.700.000 στρέμματα με συνεχώς αυξανόμενο κίνδυνο εκδήλωσης και εξάπλωσης πυρκαγιών στις παρυφές των αστικών περιοχών (2007 G. Goldammer et al).

Η ποσότητα της καύσιμης ύλης αυξάνεται με ολέθρια αποτελέσματα αφού δεν υφίσταται ένα εθνικό σχέδιο διαχείρισης αντιπυρικών ζωνών σε περιοχές υψηλού φυσικού κάλους με διευρυμένες ζώνες προστασίας και οδούς έκτακτης ανάγκης.

Όσο αυτά συμβαίνουν το καλοκαίρι. Ο χειμώνας θα καταστήσει τους πυρόπληκτους, πλημμυροπαθείς αφού ανοχύρωτες πια οι ρεματιές από δέντρα θα επιτρέψουν τη βίαιη έξοδο του νερού προς τη θάλασσα δίνοντας χαριστική βολή σε οτιδήποτε ένας άνθρωπος δημιούργησε με κόπο. Είναι ντροπή να λέμε ότι το δάσος θα ξαναγίνει. Δεν πρόκειται να ξαναγίνει τουλάχιστον όσο εμείς και τα παιδιά μας βρισκόμαστε πάνω στη γη και θα ζούμε κάθε χρόνο την αγωνία και τον όλεθρο πλημμυρών που κάθε χρόνο θα δημιουργούν άστεγους, ανθρώπους ζωντανούς-νεκρούς σε μια ενδιάμεση ζωή, σε μια ενδιάμεση κοινωνία, σε μια περίπου πολιτική.

Δράσεις τώρα για την πρόληψη, 

• εκπόνηση επιχειρησιακών σχεδίων ανα δήμο με καταγραφή των επικίνδυνων περιοχών
• αλλαγή μοντέλου πυρόσβεσης προσαρμοσμένο σε δασικό και όχι οικιστικό χαρακτήρα
• συνεργασία περιφέρειας Κρήτης με πανεπιστημιακά ιδρύματα που θα εξασφαλίζει σύγχρονες μελέτες προσαρμοσμένες στις ανάγκες της Κρήτης

Θα σταθούμε πάντα με πνεύμα συνεργασίας δίπλα σε κάθε απόφαση που θα θωρακίζει το δήμο και την περιοχή μας από τέτοιου είδους τραγωδίες όπως είχε γίνει με τις πυρκαγιές του 1990 στη περιοχή του Κουτσουρά/Μακρύ Γιαλού που μέχρι σήμερα, τριάντα σχεδόν χρόνια μετά, δεν έχει καμία σχέση το περιβάλλον με το δάσος που τότε υπήρχε.

Καλή δύναμη στους ανθρώπους που επλήγησαν και εύχομαι η θυσία τους να είναι η τελευταία στο βωμό της (εγ)κλιματικής «εκστρατείας».

Ν. Κουρουπάκης

Δημ. Σύμβουλος